Choroba lokomocyjna

dummy

Cierpicie na chorobę lokomocyjną?
Jak na nią radzicie?

laniette

ja bardzo... nawet 5minut bez Aviomarinu w samochodzie to tortury

Loly

Jak byłam mała. Potem mi przeszło :D

Karo.

Dan. · Gość

ja tam nie mam i nie miałam problemów z jazdą Wink (1)

em-ka

Sherlokowa

Coffeepoison

Nie mam. I boję się tych co mają. Przez emetofobię.

Unicorn Go Go

Luz Coffe, ludzie z chorobą lokomocyjną tak naprawdę dość rzadko wymiotują. Przynajmniej tak wynika z mojego doświadczenia, żeby nie było, że to jakaś prawda objawiona.

Miałam jak byłam mała, tylko w samochodzie. Do dzisiaj nie mogę patrzeć długo na nieruchome obiekty (np. czytać) podczas jazdy.

Rada dla wszystkich, którzy mają - nie bierzcie nigdy Locomotivu. W głowie się kręci, oddech spłyca i jeszcze zasnąć nie można.

Majami

nie raczej nie mam Wink (1)

chyba że za chorobę lokomocyjną można uznać to że robi mi się nie dobrze gdy jadę drogą pełną dziur i samochód na niej skacze jak piłeczka kauczukowa

Coffeepoison

A propos czytania w samochodzie, to nie mogłam czytać kiedyś. Nigdy nie wymiotowałam, ale, niewiedziećczemu, bolał mnie brzuch. Teraz mi to chyba przeszło, muszę się po prostu popatrzeć co kilkanaście stron przez okno.
Ja się strasznie boję wymiotowania, nie bierzcie mnie za wariatkę. Jak ktos w autokarze zwymiotuje, albo w domu, albo w szkole, to choć nawet tego nie słyszę, nie czuję i nie widzę, albo: mdleję, zaczynają mi się trząść ręce, robi mi się duszno, mimowolnie ryczę, krzyczę i wierzgam. Nigdy nie wymiotuję również. Emetofobia jest na tyle zaawansowana (jeśli mogę to tak nazwać), że nie czując, nie słysząc i nie widząc, moja podświadomość, mózg i cholera wie co, same sobie to do kupy wszystko składają i wyobrażają i mnie udręczają tym i kurczaczek wtedy nie mogę.
No ale nie o tym.

nimrod.

Ja nie mam i nie miałam. Ale nie wyobrażam sobie życia z chorobą lokomocyjną, jak wiecie, co miesiąc do alergologa, co dwa miesiące do ortodonty, co tydzień do Krakowa na zakupy, do kina, czy do babci... Te wszelakie wycieczki podczas pobytu za granicą- 2 dni w autokarze. Brrr, współczuję osobą, którzy mają. Moja koleżanka jak jeździ do Krakowa (ok. 30 km) to często w busie się jej robi niedobrze i często ona idzie z tatą kilka (naście) przystanków, a mama i siostra jadą dalej busem, czy już autobusem i potem na nich czekają.