Pamiętnik

dummy

Prowadzicie pamiętnik?
Jak często w nim piszecie?
Zdarzyło się Wam, że ktoś przeczytał to co napisaliście bez Waszej zgody?
Co sądzicie o prowadzeniu pamiętnika ogółem? Happy

skity

Nie piszę, nie pisałam, ale nie mam nic przeciwko ludziom, którzy to robią. Może być niezłe dla zabicia czasu.

dummy

I to musi być ciekawe, gdy po latach, gdy jesteście już dorosłe czytacie co pisaliście tyle lat temu Happy

Cadbury

Nie piszę. Chyba bym umarła ze śmiechu, gdybym za kilka lat miała przeczytać to, co pisałam, dajmy na to, mają lat piętnaście. :P

Dan. · Gość

pisałam kiedyś i tatuś mi przeczytał, ale nie było tam nic ciekawego akurat xd
z resztą to było dawno, poza tym dosyć dużo z siebie wylewałam na bloga, jednak nie mogę prowadzić pamietnika (już nie prowadzę) bo ciągle się dygam o tą swoją prywatność, czasami mam takie dni że biorę zeszyt i piszę, a potem za pare dni wyrywam kartki, żeby nikt nie znalazł i nie przeczytał, bloga też usunęłam bo się bałam że ktoś go bedzie czytał xDD

Kitty.

Mam i piszę w nim praktycznie codziennie.

laniette

Piszę. mój pamiętnik się nazywa Mariatto po jakiejś wyspie. długo go już piszę.

Karo.

Prowadzicie pamiętnik? ja ,,wylewam" żale na blogu a pisałam w klasach 2-5 czyli dosć długo
Jak często w nim piszecie? na blogu pisze niestety rzadko z powodu braku czasu, ale w moim pisanym pamiętniku opowiadania pojawiały się codziennie
Zdarzyło się Wam, że ktoś przeczytał to co napisaliście bez Waszej zgody? o tak! mój brat przeczytał, a były tam rzeczy o pewnym chłopcu, które on źle zrozumiał i powiedział rodzicom ale oni na szczęście się nie przejęli. Dlatego potargałam cały mój pamiętnik/
Co sądzicie o prowadzeniu pamiętnika ogółem? Happy

To jest taka moja ,,darmowa" kozetka. Bo nikt nie zna mojej tożsamości i nie wie, że ja to ja (jedynie przyjaciółka, ale ona wie wszystko to, co jest na moim blogu). Ogółem fajnie prowadzić pamiętnik, mam zamiar kupić w empiku taki śliczny, gruby brulion 9nawiasem pisząc 30zł za brulion to lekka przesada) i zaczać pisać. A dzięki temu, ze mam własny pokój, łatwiej bedzie mi go ukryć przed bratem. :D

Lightcore

Ja pisałam w 2-3 klasie, ale już przestałam, bo boję się, że ktoś przeczyta XD

Carie

hmm, to jest tak, że ja nie prowadzę pamiętnika, bo wiem, że nie umiałabym w nim pisać. składania w całość moich uczuć, to bardzo skomplikowana sprawa, więc wolę się tym nie zajmować. no i w sumie wszystkie ważne wydarzenia z mojego życia pamiętam i na pewno pamiętać będę (;

Majami

Pisałam, ale moja młodsza siostra zaczęła go czytać bez mojej zgody i zawsze go znajdowała, gdy gdzieś go schowałam, więc przestałam pisać.

orzechowa

Ja pisałam w klasie 3-5. Potem założyłam bloga i ot co. Wink (1)

nimrod.

Pamiętam, że jak poszłam do 1 klasy to dużo pisałam, miałam chyba nawet kilka tych pamiętników. Potem w 4 tak czasami, no i też wtedy i potem trochu na blogu. A teraz nie mam jakoś potrzeby.

Lightcore

W podstawówce pisałam i zawsze mama czytała i się śmiała i mówiła, że chciałaby mieć takie problemy jak ja. Ale przestałam pisać, wole wszystko w głowie ogarnąć.

Unicorn Go Go

Piszę. Pierwszy - po pierwszej klasie SP zaczęłam, w drugiej skończyłam. Drugi - chyba 5-6. Trzeci - gimnazjum. Czwarty zaczyna się od liceum, piąty - wczoraj.
W podstawówce rzucałam mięsem jak dres z podłej dzielnicy. Trochę mnie to dziwi, tj. różnica między tym jak wypowiadałam się oficjalnie i tym, co mam w tym zeszycie. Serio, co trzecie słowo nie zostałoby puszczone na wizji.
Czasem głupio mi przed samą sobą przyznać się, co czuję, a już tym bardziej to zapisać. A potem czytać. Ale ja się wstydzę nawet za ludzi z filmów, więc staram się nie przejmować.
Generalnie moje pamiętniki nie wyglądają jak zapiski Joanny Podborskiej (?) czy nawet wspomnienia Rzeckiego. Są to raczej nieregularne notatki, często przeskakujące z tematu na temat, ślady emocji, czasem wyrażanych zabazgraniem strony jedną wielką ,,KU*WĄ", innym razem zapisaniem wszystkiego drobnymi, z trudem kreślonymi literkami.
Cieszę się, że go mam. Daje mi ślady tych wspomnień, przypomina jaka byłam, do czego dążę, i jaka mam się znowu nie stać.

Ten najwcześniejszy dawałam czasem do przeczytania Mamie. Gdyby przeczytała obecny... wolę o tym nie myśleć.